Home

Pierwsza publiczna demonstracja przeciwko dyskryminacji Sinti i Romów po zastrzeleniu członka tej społeczności przez niemiecką policję, Heidelberg, 1973 r. Demonstranci, wśród których były także dzieci, nieśli czarne flagi i transparenty z napisami mówiącymi o tym, że nie chcą już więcej być „obywatelami drugiej kategorii”

Początki działalności na rzecz praw obywatelskich niemieckich Sinti i Romów

Pierwsze lata po wyzwoleniu były naznaczone rozpaczliwymi i często długotrwałymi próbami odszukania członków rodziny, którzy przetrwali okres nazizmu. Wskutek prześladowań ogromna większość Sinti i Romów straciła dobytek swojego życia. Oprócz tego władze odmówiły uznania tych, którzy przeżyli, za ofiary prześladowań pod rządami nazistów. Zmarginalizowana społeczność ocalałych Sinti i Romów nie dysponowała środkami, które pozwoliłyby jej dać skuteczny odpór siatkom niegdysiejszych sprawców zbrodni, którzy podczas zeznań oczyszczali się nawzajem z zarzutów. Szukając bezpiecznej przystani, większość Sinti i Romów wycofała się do życia w obrębie własnej społeczności.

Pierwsze próby politycznego zaktywizowania mniejszości Sinti i Romów w Republice Federalnej Niemiec podjęli bracia Oskar i Vinzenz Rose. Już w 1947 r. zlecili prywatnemu detektywowi wytropienie Roberta Rittera, byłego szefa Centrum Badań nad Higieną Rasową III Rzeszy. We współpracy z innymi ocalałymi z Holokaustu dążyli do postawienia przed sądem sprawców zbrodni nazistowskich dokonanych na Sinti i Romach. Niestety wszystkie dochodzenia wszczęte pod naciskiem ocalałych przeciwko byłym pracownikom Centrum Badań nad Higieną Rasową zostały umorzone. Pierwsze utworzone przez Sinti i Romów stowarzyszenia nie miały żadnej siły przebicia. Dopiero w latach siedemdziesiątych XX w., w okresie przemian politycznych i kulturowych, inicjatywy na rzecz praw obywatelskich Sinti i Romów zyskały na znaczeniu.

Oskar Rose, lata pięćdziesiąte. Oskarowi Rose udało się uniknąć aresztowania przez nazistów i znaleźć kryjówkę. Dzięki sfałszowanym dokumentom pomagał krewnym przebywającym w obozach koncentracyjnych, wysyłając im paczki z żywnością. Udało mu się nawet pomóc bratu Vinzenzowi Rosemu w ucieczce z obozu Neckarelz. Od czerwca 1979 r. jego syn Romani Rose jest czołową postacią ruchu na rzecz praw obywatelskich niemieckich Sinti i Romów
Pierwsze wezwanie do działania przez ruch na rzecz praw obywatelskich w latach 1971–1972. W bezpośrednim odwołaniu do niemieckiej konstytucji oraz podmiotowej równości przed prawem, stowarzyszenie Sinti wezwało wszystkich niemieckich Sinti do korzystania ze środków państwa demokratycznego do zwalczania codziennej dyskryminacji na tle rasowym
Vinzenz Rose, 1973 r. Pod koniec 1943 r. Vinzenz Rose został zesłany do obozu zagłady Auschwitz-Birkenau, gdzie zamordowano jego małoletnią córkę. Od kwietnia 1944 r. był więziony w obozie koncentracyjnym Neckarelz. Jego brat Oskar zdołał wydostać go z silnie strzeżonego obozu, a dzięki fałszywym dokumentom bracia ukrywali się aż do wyzwolenia przez wojska amerykańskie
Pierwsza publiczna demonstracja przeciwko dyskryminacji Sinti i Romów po zastrzeleniu członka tej społeczności przez niemiecką policję, Heidelberg, 1973 r. Demonstranci, wśród których były także dzieci, nieśli czarne flagi i transparenty z napisami mówiącymi o tym, że nie chcą już więcej być „obywatelami drugiej kategorii”

Historia zmagań ruchu praw obywatelskich o oficjalne uznanie Holokaustu Sinti i Romów

Przeczytaj więcej
80. rocznicy
Remembrance Archive
Historia
Uznanie
Edukacja
Remembrance through Culture

Strona internetowa stworzona przez

Strona internetowa wspierana przez

pod patronatem Parlamentu Europejskjego

under the patronage of the European Parliament

Co-funded by the European Union and Co-funded and implemented by the Council of Europe

We współpracy z